ചെമ്പകപൂക്കള്‍ ഇതള്‍വിടര്‍ത്തി
നിലാപക്ഷികള്‍ ചൂളംവിളിച്ചു
അരയെന്നത്തിന്‍ കുറുകലുകള്‍ എന്നെയുണര്‍ത്തി.
ഒരു സൌപ്നത്തിലെന്നപോല്‍ ഞാനന്ന്
അവളെത്തെടി യാത്രയായി
യാമങ്ങളും ദിനങ്ങളും കൊഴിഞ്ഞുപോയി .
ഞാന്‍ തേടിയ മിഴികള്‍ എന്നെയറിഞ്ഞില്ല
എന്നെതെടിയ മിഴികള്‍ ഞാനറിയാത്തതും .
മനസ്സിന്‍റെ മായപാളികളില്‍ നിന്നും -
ഞാനാ രൂപം ഓര്‍ത്തെടുക്കാന്‍ തുനിഞ്ഞു -
കഴിഞ്ഞില്ല എനിക്കന്നുമാ ഓര്‍മ്മകള്‍ .
കാലങ്ങള്‍ എന്നുമെന്നെയോര്‍ക്കാതെ -
ഒരു ശാന്തമായി യാത്രതുടര്‍ന്നു
രാവുകള്‍ എന്നെനോക്കിചിരിച്ചു .
ഒരുരാവിന്‍ അന്ത്യത്തില്‍ ജീവിതത്തില്‍ ശേഷിക്കുന്ന
മാറാപ്പുകള്‍ ചുമലില്‍താങ്ങി വീണ്ടും
യാത്രകള്‍ തുടങ്ങി .
അന്നുഞാന്‍ തേടിയ മിഴികള്‍ കണ്ടു
അന്നവര്‍ എന്നെനോക്കി കളിയാക്കിച്ചിരിച്ചു
എന്നെതെടുന്ന മിഴികള്‍നോക്കിഞാന്‍ വിണ്ടും -
യാത്രയായി യാമങ്ങള്‍ കൊഴിഞ്ഞതല്ലാതെ കണ്ടില്ല.
ചെമ്പകപൂക്കള്‍ ഇതള്‍വിടര്‍ത്തിയതു
മിഴിയിണകള്‍ കാണാത്തത് ഞാനറിഞ്ഞു .
നിലാപക്ഷികള്‍ ചൂളംവിളിച്ചതും ,
അരയെന്നത്തിന്‍ കുറുകലുകളും
എന്നെ തെടിയെത്തില്ല .
ഞാനറിഞ്ഞു! ഞാനിന്നു ഏകനാണ്
ചുറ്റും ഇരുള്‍ മൂടി
നിശബധത കളിയാടിഎങ്ങുമെന്നപോല്‍
യാത്രയാവുന്നു ഇന്നുഞ്ഞാന്‍ ഏകനായി........
നല്ല എഴുത്ത്
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂആശംസകൾ
ആശംസകള്‍
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂകവിതകള് ഇഷ്ട്ടായി ..
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂഅവസാനം എന്ന കവിത ഏറെ ഇഷ്ടം ... കൂടെ കൂടാന്‍ ഒരു മാര്‍ഗവുമില്ലല്ലോ സുഹൃത്തെ... പുതിയ പോസ്റ്റ് ഇടുമ്പോള്‍ മെയില്‍ അയക്കൂ